Noto

2013

Vandaag een stukje landinwaarts gegaan naar de Cava Grande, de grand canyon van Sicilië. Door het dal loopt een riviertje en er zijn een paar kleine meertjes, Laghetti, waar je in kan zwemmen. Een zeer sportieve onderneming, de afdaling kan in een half uur maar omhoog duurt een uur, het is een zeer moeilijk pad af en toe. Ik deed er echter 5 kwartier over maar ik ben natuurlijk geen doorsnee loper, met kunstknie en 65+. Een prachtige maar onregelmatige afdaling maar beneden in het dal bij de meertjes is het ook mooi. Helaas stond er 1 bus en was er een groep zeer luidruchtige scholieren. Weg rust, hebben wij dat dacht ik wel. Maar het was zeker de moeite waard, mooie uitzichten onderweg.

Wij vonden dit meer de moeite van het bezoeken waard dan de Alcantara kloof waar je ook nog even € 6 voor betaald omdat je door een halfbakken tropische tuin loopt, met af en toe een mooi uitzicht. Deze afdaling is gratis maar kost wel de nodige inspanning. Ik was behoorlijk kapot toen we boven waren. Zelf wel eten en drinken meenemen want er is alleen een restaurant boven bij de ingang. Daarna naar Noto, we hadden een P in de navigatie gezet, niet ver van het centrum. Niet te vinden, we zijn 3 keer de stad door en rond geweest.De 2e keer maar naar een commerciële CP met shuttleservice naar de stad, Area Villaggio la Collinetta. Boven op een berg een flink eind buiten Noto, komen we er aan zijn ze gewoon gesloten, info uit het ACSIboek van 2013 het hele jaar geopend! Toen maar naar de volgende CP Noto Parking N36.88358 E15.08499 voor € 16 maar inclusief de shuttleservice. Douche is alleen koud water, toiletten zijn heel netjes en schoon. We staan hier in een citroenenboomgaard helemaal alleen.

Heerlijk rustig morgen dus met de shuttle naar Noto, de barokstad. Je wordt vlak bij het oude centrum afgezet en spreekt weer af wanneer je gehaald wilt worden Noto is van de categorie, druk, drukker, drukst. We waren er al om half 10 dus toen viel het nog mee. Noto staat op de Unesco werelderfgoedlijst, er wordt druk gerestaureerd. Het zachte gele gesteente is vaak behoorlijk aangetast door erosie en luchtvervuiling. De koepel van de kathedraal stortte in 1996, na een zware onweersbui in. Deze is inmiddels weer hersteld maar binnen is men nog druk bezig, de kerk ruikt dus erg nieuw, naar verf en cement. Er zijn heel veel barok gebouwen met prachtige details. De barokkerken zijn vaak overdadig gedecoreerd van binnen op het rococo achtige af. In de hoofdstraat ook weer de nodige verkopers van allerhande prullaria, hier was het vooral een soort wegwerpballetje aan een koord.

Noto is barokstad, overdadige versieringen zoals hier onder de balkons.

Marzamemi

's Middags zijn we naar de kust gereden naar Marzamemi een dorp dat vroeger vooral een vissersdorp was, bekend om de tonijnvangst. Aan het begin van het dorp geparkeerd en in het tegenover liggend restaurant lekker gegeten, buiten stond dat er een buffet was. Na een wandeling door het dorp gaan we proberen een vrij plekje te zoeken, we vinden een plekje ten noorden van het dorp tussen San Lorenzo en Marzamemi N36º45'10" E15º06'21". We staan achter een wijk van vakantiehuizen heerlijk rustig helemaal alleen. In het voor of naseizoen zijn dit soort plekken geen enkel probleem. Sicilië is de fruit en groentetuin van Italië. Zo komen hier de artisjokken, de pistachenoten, de kappertjes, venkel en de kleine kerstomaatjes vandaan en natuurlijk heel veel sinaasappels en citroenen. Heel Sicilie eet carciofi(artisjokken) op het ogenblik, in ieder dorp of stad of op de markt zie je wel een stal met bergen artisjokken. De lange stelen zitten er nog aan en die snijden ze er af als men ze koopt. Toen we in Marzamemi aan het water stonden liep er een opa met zijn kleinzoon. Hand op steken natuurlijk en het jochie mocht steentjes in het water gooien. Even later kwamen ze naar ons toe, we raakten in gesprek via de gebruikelijke vragen, waar we vandaan komen, waar we naar toe gaan of het de eerste keer is dat we in Sicilië zijn en wat we er van vinden. Hij vroeg ook of ik van carciofi hield, ja dat weet ik niet zei ik want dat heb je niet in Holland, nauwelijks dan. We hebben het 1 keer in Frankrijk gegeten, die waren gevuld. Ik zei dat ik niet wist hoe je het klaar moest maken. O dat kon op zoveel manieren zei hij. Ruben de kleinzoon wilde wel even in de camper kijken en opa natuurlijk ook, dus gingen we alle 4 naar binnen. Ruben van ruim 2 werd achter het stuur gezet, Marinus zette het contact aan. Ruben begon te schakelen en drukte op wat knoppen van de radio. Groot succes natuurlijk voor een 2 jarige weten we uit ervaring. Opa keek nog eens naar het kookgedeelte en vroeg of we nog moesten eten(het was al half 8). Ja maar we hebben vanmiddag in Marzamemi gegeten dus we eten nu alleen wat brood en yoghurt. Ze vertrekken weer en komt hij even later terug met een bord vol met geroosterde/gebakken artisjokken, nog helemaal warm. Vreselijk aardig toch, ik vond het wel leuk om dit zo eens te proeven. wij vinden de mensen toch erg vriendelijk. Als we later nog even buitenstaan komt de volgende buurbewoner op de fiets aan, de tamtam doet zijn werk? Jullie zijn Nederlanders maar spreken zeker wel Duits, ja hoor. Hij woont in Duitsland en is vaak hier, hij is gepensioneerd . Al de huizen die hier staan zijn zwart gebouw, zijn huis ook. Zo hoor je nog eens wat.

Het dorpsplein in het centrum van Marzamemi.

Als we de volgende morgen bij de camper zitten zien we ineens een bestelautootje rijden, het zal toch niet de bakker zijn? Ja hoor, lekker verse broodjes voor de middag en meteen voor de avond 2 pie's gekocht. Of we morgen ook moeten hebben(zondag!!!) Dat denk ik niet zeg ik want dan zijn we al weer weg. Als opa later komt vertelt hij dat er ook een ijswagen komt, we raken weer in gesprek over granita, een soort schaafijs. Ik heb er over gelezen maar wij zijn geen echte ijseters. Ik vertel dat ik las dat moerbei(gelsi) granita heel erg lekker moet zijn. Er wordt dus vruchtensap en pulp bij verwerkt. Voor de gelsi granita worden zwarte moerbeien gebruikt en die zijn er nu nog niet. Inmiddelshebben we nog een paar specialiteiten van het eiland geproefd, pannenkoekje met pistachecrème en de cannoli. Dit is een krokant opgerold koekje met ricotta en amandelen. Verder zijn er heel veel soorten pecorino's(schapenkaas) met allerlei toevoegingen oa rucola. En dan de marsepein in fruitvormen. Nu moeten we alleen nog een keer de arancini proberen, een rijstbal gevuld met bv champignons, mozzarella en ham. Op culinair gebied is het hier genieten hoor. Zondagmorgen weer een stukje verder gegaan eerst bij de haven van Portopalo di C. Passero koffie gedronken. In een haven is altijd wel wat te zien ook als het zondag is. Door de harde wind en het stuifzand kunnen we niet echt een lekker plekje vinden, terwijl het prachtig mooi weer is. We overnachten tenslotte op de parkeerplaats bij het strand Borgo Rio Favera Beach even voor Pozzallo(N36.72622 E14.90695).