Mazara del Vallo

2013

Vanmorgen is in Mazara del Vallo mijn fiets gestolen. En ter geruststelling we hadden hem met een kwartier weer terug. Wat een toestand en een stress en opwinding. We vonden de stad iets te ver van de camping(Sporting Club Village) vandaan en besloten vanmorgen met de fiets naar de stad te gaan en dan alleen langs de boulevard en de haven te fietsen waar altijd wel wat te zien is.

We wilden de fietsen niet ergens parkeren en dan de stad ingaan dat vonden we al niet safe. Morgen als we weer verder zouden gaan wilden we de camper bij de haven parkeren en dan de stad en de kashba,de Afrikaanse wijk, in lopen. We parkeren de fiets in een korte zijstraat van de rondweg langs de haven,bijna voor de bakker. Normaal zetten we ze aan elkaar en normaal gaan we niet met zijn 2en naar binnen bij de bakker maar Marinus ging mee om te kijken of er soms iets ander lekkers was. Ik ben meteen aan de beurt, reken 1 euro af voor 1 brood en we lopen naar buiten fiets weg!!! We hadden ze natuurlijk wel op slot gezet! Het is een korte maar brede straat Via Pescatori vlak bij de vishal. Deze zijstraat van de door gaande weg loop direct de kashba in. Tegenover de bakker stonden mannen, dit was een soort vereniging gebouw van vissers of zo. Aan de overkant stonden 2 knapen een scooter te vullen met benzine en die keken al heel geinteresseerd toen wij de fietsen neer zetten. Dat realiseer je je achter af. De knapen waren weg en de scooter stond er nog. Wij vragen aan de mannen aan de overkant maar niemand reageerde.Omerta: horen, zien en zwijgen! Een vrouw die bij de bakker vandaan kwam en na mij was, begon ook te praten maar dat begreep ik allemaal niet.Ik kon wel vertellen dat mijn fiets gestolen was. Er ontstond een hoop commotie. De bakkersvrouw kwam ook naar buiten en liep naar de scooter toe en haalde de sleutel eruit. Onder tussen was Marinus naar de brede straat en bij de visverkoop gaan kijken omdat we daar ook even gestaan hadden en men ons misschien gezien hadden. Niets te zien toen realiseerde hij zich dat terwijl we in de winkel stonden hij ze niet voorbij had zien gaan, ze stonden net niet voor de ingang maar naar rechts, zijn fiets kon hij zien maar de mijne die er achter stond niet. Ze moeten er dus naar rechts mee gelopen zijn. Hij de kashba in en zoeken. Onder tussen kwam de jongen van de scooter terug en ik vroeg natuurlijk of hij wat gezien had, je krijgt dan toch een taal probleem, ik begreep wel dat hij mij vroeg waar zijn sleutel was, ik zei dus dat de vrouw van de bakkerij die mee had genomen. Die kwam ondertussen en er was me een tumult, ook van klanten die bij de bakker vandaan kwamen. Hevige discussies en ik hoorde de jongen wel 10 keer(!!!!!) zeggen no sono stato. Dat betekent, ik ben het niet geweest, nee hij niet maar zijn vriend wel natuurlijk en dat wist hij donders goed. Hevige discussies ter plekke de mannen aan de overkant reageerden nauwelijks. Ja daar sta je dan de adrenaline giert door je lijf hoor maar ik moest bij de andere fiets blijven staan. Binnen een kwartier kwam Marinus met de fiets aangelopen, optillend natuurlijk omdat het ding op slot stond.

Piazza Republica naast de kathedraal in het centrum van Mazara del Vallo.

Een wirwar van kleine straatjes met hofjes binnenpleintjes. Hij wilde het net opgeven en ineens achter een muurtje bij een trap op zo'n binnenplaatsje stond mijn fiets. Er stond een vrouw boven aan de trap en Marinus beduidde van wat is dit, er werd niet gereageerd. Ze hadden geprobeerd het slot open te slaan maar dit was niet gelukt. Er was een stuk plastic afgebroken en bij het slot zelf had men geprobeerd hem te openen. Hulde aan Axa voor het goede slot en aan Marinus voor het terug vinden van de fiets. Wat een belevenis, vervelende ervaring natuurlijk maar we realiseren ons wel dat er bij ons in de stad ook dagelijks fietsen gestolen worden. Dus wat dat betreft is het niks bijzonders. Maar zo brutaal en binnen de 2 minuten, het heeft echt niet langer geduurd. We hebben met fiets nog wat door de stad gelopen en gefietst. Nou ja jullie snappen wel morgen parkeren we niet bij de haven om de kashba nog eens gezellig door te lopen. Later bleek toch dat het slot geforceerd was en soms moeilijk open ging, dus thuis is er inmiddels een nieuw slot opgezet.