Elafonisi

2015

Om van Paleochora naar het zeer bekende strand Elafonisi te rijden moet je eerst een stuk naar het noorden en dan ga je weer door diverse bergdorpjes naar het westen. Je komt dan oa door Elos waar ook weer een oud Byzantijns kerkje op een leuke plek vlak naast een kleine beek staat. De streek ten noorden van Paleochora is bekend om zijn oude Byzantijnse kerkjes
.

 

 

 

 

 

Dan ga ja al snel van de “doorgaande” route naar de noordkust en daal je weer af naar de zuidkust. In de droge rivierbedding staat het vol met oleanders, die je eigenlijk overal wel ziet staan. Ze staan inmiddels prachtig in bloei, stukje verder kom je bij het Chrisoskalitissa klooster. Op alle plaatjes in de boekjes zie je een wit gebouw boven op een lage rots, nu ziet het geel en crèmekleurig. We zijn even naar binnen geweest, het stelt niet veel voor, zonde van de tijd en het geld. Men maakt even een klein museum en dan betaal je entree(€ 2). 5 Km verder kom je bij het Elafonisi strand, bijna iedereen die in west Kreta zit gaat een keer naar dit strand.

Het Chrisoskalitissa klooster.

Het is weekend(zaterdag)dus de Grieken gaan ook met dit mooie weer naar het strand. Kwestie van verkeerde tijd op een bepaalde plek, maar ja soms komt zo iets uit. Grote parkeerterreinen, bussen en overal auto’s. Elafonisi is een schiereiland waar je over een zandbank naar toe kunt lopen. Aan beide kanten heb dus een lagune, de westkant van het schiereiland heeft mooie leuke stranden. Maar het is er nu dus druk, zelfs op de grote zandvlakte ervoor zitten en lopen veel mensen. We maken een wandeling langs het strand van het schiereiland.

Uitzicht vanaf het restaurant(met wifi) op het schiereiland.

De volgende dag toch maar een dagje gebleven, we staan wel rustig, niet in de drukte maar wel met uitzicht op het strand en de lagune N 35.27057º E 23.54427º. Om 9 uur liepen we al op het eiland om wat foto’s te maken, we waren niet eens de eersten. Het strand heeft vlak bij de waterlijn rood zand, het zand is vermengd met stukjes los geslagen koraal. En op sommige plekken zie je weer zwarte kleine steentjes. Na de koffie de richting van Paleochora op gelopen. Die wandeling van 10 km waar 5 uur voor staat volgens het infobord dus dat is veel klauterwerk. Vlak bij ons strand is een stuk natuurgebied met een bos met cederbomen, de Juniperus macrocarpa en Juniperus phoenicea. Het moest op de plattegrond zo te zien niet ver zijn. De zwart/gele markering volgen, natuurlijk een keer fout gelopen over de rotsen vlak bij zee. Maar toen toch het pad weer gevonden, bij elkaar heen en terug ruim 1 1/2 uur eigenlijk een beetje te gek voor mij want het was heel wat klauterwerk tussen smalle doorgangen. Maar toch het beoogde doel gehaald, wel een „beetje” een dikke knie nu, je moet er soms wat voor over hebben!

’s Middags gezwommen en naar het strandgebeuren gekeken. Het is blijkbaar een inspirerende locatie, ik heb nog nooit zoveel mensen elkaar zien fotograferen. We verwonderen ons over de slechte organisatie hier, een plek waar zoveel mensen komen, toiletten die gesloten zijn. Ergens op het grote terrein moeten er een paar open zijn volgens een Nederlandse hostess die we spraken. Op de diverse grote parkeerplaatsen nergens een afvalbak, wij hebben gisteren een tijd moeten zoeken voordat we de ecologische rieten(!!!) tonnen bij het strand vonden. De hostess vertelde ook dat het gebied bij 2 gemeentes hoort en dat die ruzie hebben. Daarom staan er ook nog geen ligbedden en parasols, kun je wat verdienen maken ze ruzie!