We staan op de enigste officiële CP(tevens parkeerplaats) van Cagliari N 39.20991 E 9.12679. Een afschuwelijke plek, of je bij de supermarkt geparkeerd staat, zo smal naast elkaar. Maar wel bewaakt en met verzorging, € 20, douche met muntjes. Het is op loopafstand van de oude binnenstad. Het is even niet anders, dat bewaakte vinden we hier wel even belangrijk. Eerst maar eens even naar beneden naar de haven gelopen. Morgen gaan we op tijd de stad in,'s morgens is een stad op zijn gezelligst.
Om half 9 lopen we al van de CP naar het centrum van Cagliari. Eerst naar de oude wijk Castello, ooit de wijk waar de rijke oude families woonden. De wijk ligt op een heuvel midden in de stad. Bezienswaardig zijn er de kathedraal, het bastion San Remy en een paar toegangspoorten. De kerk is prachtig van binnen met heel veel gekleurd marmer, achteraf de mooiste kerk die we op Sardinië gezien hebben. De kansel heeft 4 leeuwen, elk van de leeuwen bedwingt een prooi. De wilde dieren zijn een teken van macht en kracht en verdedigen het christendom tegen al het kwade, ketters en ongelovigen! Onder het koor bevindt zich een crypte waar in nissen de relieken van 179 martelaren worden bewaard. Een prachtige ruimte die je zeker niet moet overslaan. We waren er vroeg dus liepen we er als eersten. Dan het bastion, hiervandaan heb je een overzicht over de stad, die ons eigenlijk niet zoveel deed. We missen hier toch een Italiaanse sfeer(gezelligheid?). Ze noemen zich geen Italianen, daar zijn wij het wel mee eens, wij vinden het ook geen Italianen. Het plein bij het bastion is op heel veel plekken besmeurd met graffiti, heel erg jammer. Het is hier niet druk, misschien dat hierdoor de sociale controle ontbreekt? We vinden het eigenlijk nergens druk en vrij sfeerloos. Normaal zijn we niet zo op een grote stad maar vorig jaar in Palermo vonden we het een zo verrassende oude binnenstad met zijn 4 wijken en markten, die gezellige sfeer ontbreekt hier. Na een cappuccino met wat lekkers gaan we weer terug om half 1 rijden we de CP al weer af.
We gaan naar San Sperate een kunstenaars dorp, even ten noorden van Cagliari. Hier wonen bekende kunstenaars, je ziet er veel sculpturen en muurschilderingen. Velen zijn echter modern, we lopen wat door het dorp, ook niet echt gezellig begin van de middag, siësta tijd, eigenlijk het verkeerde moment. Dan loopt er niemand op straat alleen een toerist die niet beter weet. Er zijn een paar tuinen die je kunt bezoeken van bekende kunstenaars(beeldhouwers) maar wij gaan op zoek naar de Fantasietuin/Giardino Fantastico van Fiorenzo Pilia, aan de weg richting DeCimomannu slechts 1 km buiten San Sperate . Fiorenzo Pilia is (denk ik) geen beroemd/bekend kunstenaar maar een gedreven man die de wereld op speciale wijze interpreteert.
Gelukkig het is open en de "kunstenaar" komt naar ons toe. We kunnen niet zelf gaan kijken want dan snappen we er niets van. We krijgen een rondleiding met uitleg over het enigszins rommelige terrein. Helaas alleen in het Italiaans maar we begrijpen er toch de helft van(denken we!). Het gaat over het respect voor het leven, de wereld en de natuur en elkaar. Even heel kort samengevat. Maar leuk dat het was, we vonden het geweldig, zo'n aardige bevlogen man met humor. Hij heeft alles gemaakt van oude spullen. Dan vroeg hij: weet je wat dit is,ik keek eens even goed en ja hoor ik zag dat het een onderdeel van een auto was. In de sculpturen zat ook steeds een verrassing, dan vroeg hij: wat denk je dat er in zit. Geen idee natuurlijk, ging een deur open: een koelkast! Zo had hij ook ergens een toiletje in gemaakt, ik antwoordde steeds een keuken en ja hoor die kwam op het eind ook in beeld. Als laatste kwam het bekende beeld de liggende vrouw, door de vagina ging je naar binnen en binnen was het net een klein huisje, 2 slaapkamertjes keuken, kastjes, hoe verzin je het allemaal. Overal kwam naar voren het respect voor de vrouw, die het leven door geeft. Je kunt een vrijwillige bijdrage geven, wij vonden het de € 10 wel waard, we vonden het reuze gezellig bij Fiorenzo. Je moet wel wat Italiaans verstaan want hij spreekt geen andere talen anders heb je er dus niet veel aan.
Daarna weer naar de kust richting Villasimius, een stuk hiervoor vonden we weer een prachtige plek aan het strand van Baccu Mandara N 39.16186 E 9.38557. 's Avonds liepen we een stuk langs het strand naar de huizen en waar iemand met een bootje bezig was. Bleek een Sardijn te zijn die een aantal jaren in Nederland had gewoond. We hadden een heel leuk gesprek in half Italiaans/half Nederlands, ook weer een erg leuke ontmoeting.