U bevindt zich hier: West Balkan >> Macedonië >> Skopje >> Reizen >> Kroatië

Dubrovnik

2011

Vanmorgen waren we al op tijd uit Slano vertrokken naar Dubrovnik, we zijn naar de camping gegaan die het dichtst bij de oude stad ligt. In de campinggids, die voor Kroatië wel handig is om mee te nemen, stond er een eigen strand bij. De camping ligt op een heuvel in een buitenwijk en het strand is een stuk lopen naar beneden. Jullie zullen het ondertussen wel gesnapt hebben: wij houden erg van uitzicht!

De nieuwe haven met vooraan de Nw.Amsterdam

De oude haven bij de stadsmuur.

Toen we hier om half 11 al waren, was de keuze dus snel gemaakt , meteen met de bus naar het oude centrum en dat werkte perfect om de 10 minuten een(overvolle) bus. Je wordt bij de ingang van de oude ommuurde stad afgezet en meteen maar een kaartje gekocht voor een rondje muur. 2 km lang , het is ruim 1 uur lopen en niet alleen lopen maar erg veel trap op en trap af. Maar prachtig, als je er bent moet je dit beslist niet over slaan, wij vonden het, het mooiste van de stad, wat een uitzichten en steeds wisselend . Het is 1 richtingverkeer, je loopt tegen de klok in. De muren zijn 6 m dik en 25 m hoog, hier en daar is de loopgang vrij smal. Het hoogst gelegen fort ben ik niet in geweest, je hebt daar een prachtig uitzicht over de hele stad maar het was een behoorlijk klim en ik was een beetje aan het eind van mijn Latijn. Het ligt nl op het eind van de route. De stad ligt op een heuvel daarom is het steeds klimmen en dalen, heel veel trappen lopen.

De hoofdstraat ofwel de Placa.

De lyraspeler bij de fontein.

Gelukkig kun je op diverse plekken zitten en wat drinken. We waren blij als er af en toe een wolkje voor de zon kwam. Al met al gaat het natuurlijk wel, maar soms is het toch keuzes maken. Dubrovnik is van de categorie, druk, drukker, drukst. Heel erg internationaal en heel veel Amerikanen. Toen we de grote brug bij de cruisehaven overgingen zagen we 2 boten liggen, waar van de kleinste de Nieuw Amsterdam was, het nieuwe schip van de Holland Amerikalijn. Als je bij de hoofdingang binnenkomt, zie je meteen de grote ronde Onofriofontein, met 16 zijden. Vroeger telde elke druppel water, dus een grote fontein was een teken van welvaart. Daarna loop je de Placa op, de grootste en breedste hoofdstraat van de stad. Je loopt over glimmende kalkstenen tegels, of er iedere dag gepoetst wordt. Aan weerszijde staan eenvoudige barokhuizen, de zware beschadigingen van de oorlog door de Serviërs en Montenegrijnen zijn allemaal hersteld. Ja vreselijk toeristisch allemaal en druk. Tijd voor een terrasje voor de lunch en tijd voor uit te rusten!!! We vinden het natuurlijk overal druk en ook overal de zelfde menu´s. Laten we nu in een klein achteraf straatje een Thai vinden, met een heel andere kaart. Lekker gegeten, echt wat anders. Toen we terug bij de fontein waren was er een oude man op een eenvoudig instrument aan het spelen. Zoiets vinden we altijd wel een fooitje waard en geen muntje maar een briefje. Toen ik naast hem zat vertelde hij, dat begreep ik er uit, dat het een lyra(lira?) was. Ik weet dat we op Karpathos in Griekenland ook ooit een man zijn tegengekomen die op een lyra speelde, hele aparte muziek. Wij vinden dat dan de leuke momenten dat je net zoiets treft. In een overvolle en hete bus weer terug, toen we op de camping waren om half 5 vroeg Marinus spottend van zullen vanavond weer ff heengaan. Was dit nu een aardige camping aan het water geweest dan hadden we morgen een dagje strand/rustdag gedaan en ‘s avonds nog even naar de stad . Ik denk dat het prachtig is met verlichting.

De rondwandeling duurt 1 uur, het is steeds trap op en trap af.

Cavtat

Maar dat zien we toch niet zitten, we rijden morgen een stukje zuidelijker langs de kust tot Cavtat. Zien we daar nog een aardige camping aan het water dan pakken we nog een rustdag, zo niet dan gaan we terug rijden. Verder rijden heeft geen zin want na Cavtad rijd je niet meer langs de kust en ben je snel bij Montenegro. De volgende dag rijden we naar Cavtat, maar zien geen aardige camping onderweg, we lopen Cavtat even en drinken koffie. Van de boulevard vertrekken bootjes die je naar de oude haven van Dubrovnik brengen, dan loop je zo de oude stad in. We hebben geen zin om nog op zoek te gaan naar een aardige camping, we besluiten dus richting huis te gaan, het wordt nu overal druk en we vinden het zo wel genoeg geweest.

De boulevard van Cavtat.

Dubrovnik met vooraan de oude haven.

Terug reis

Half 12 vertrekken we uit Cavtat en rijden we de kustweg weer omhoog en gaan we bij Ploce, na het stukje Bosnië/Herzogewiena, de autobaan op richting huis. Het is een rustige route, een groot verschil met de drukke kustweg. Die avond komen we tot even onder Karlovac en overnachten op Camping Slapic in Duga Resa. Op dit traject zijn niet veel campings dus het is al laat als we aankomen. Een andere mogelijkheid was er niet. We waren doorgereden en moesten in Karlovac weer 10 km terug naar het zuiden naar Duga Resa. Het was even zoeken en de TomTom gaf een en ander ook niet goed aan maar we hebben het toch gevonden. De volgende dag is het een klein stukje naar onze familie in Oostenrijk waar we ook nog een gezellige avond hebben. Zaterdag vertrekken we weer en na een stop op een CP even boven Würzburg, stukje van de autobaan af, maar bij een restaurant waar we goed eten, zijn we zondag weer thuis. We zijn ruim 6 weken weg geweest en ondanks mijn beperkingen na de knie operatie in februari, is een en ander toch meegevallen. Je merkt dan ook weer de vooruitgang na 6 weken, het zitten de hele dag ging nu veel beter. We hebben een mooie reis gemaakt maar Kroatië is voor ons niet echt een camperland.

Slano

2011

Na Trogir zijn we via de kustweg de zgn. Jadranska magistrala verder naar het zuiden gegaan. De weg is prachtig mooie vergezichten maar moeilijk stoppen om bv een foto te maken want het is best wel een drukke weg. In Omis zijn we even gestopt en het dorp doorgelopen. Omis ligt bij de monding van een rivier tussen een paar hoge rotsen, vroeger een piraten nest, nu een populaire vakantiebestemming. Het is zondag, dus erg druk, veel mensen maken een tochtje langs de rivier. Heel veel marktstalletjes met de bekende kettingen etc. Volgens mij leeft half Kroatië van de verkoop van kettingen, ongelooflijk zoveel.

De kustweg Jadranska magistrala .

Omis

Achter de hoofdstraat loopt nog een kleine smalle oude hoofdstraat met veel restaurantjes en cafeetjes, gezellig druk. Het was weer even zoeken naar een kleine camping, maar toch gevonden, je komt hier regelmatig wat kleinere privé campings tegen. Het waait behoorlijk dus morgen gaan we weer verder, ik las net op internet dat de wind morgen nog krachtiger wordt. Een flink stuk zuidelijker krijg je ineens de grens van Bosnië/Herzogewiena een rare situatie. Destijds wilde deze deelstaat een eigen doorgang naar zee. Van Tito hebben ze toen een stukje kust van 20 km gekregen. Na het uiteen vallen van Joegoslavië is er een rare situatie ontstaan waardoor Kroatië in 2en gedeeld is. Dus 2 keer een grenscontrole ook weer een land met ander geld. We kochten er bij een bakker brood en vroegen of we met Kuna konden betalen, geen probleem. Opmerkelijk dat alles hier veel goedkoper is, er staan ook een paar grote supermarkten in de enige kustplaats en daar komen de Kroaten goedkoop winkelen. Ik denk dat ze het hoge BTW tarief van 22 of 23 % hier niet hebben. Er wonen in de streek natuurlijk allemaal etnische Kroaten die niet blij me de situatie zijn. In de enigste kustplaats hebben ze meteen grote hotelcomplexen gebouwd zodat de Bosniers in “eigen land” aan zee, vakantie kunnen houden. Je merkt dat we nu een stuk zuidelijker zitten, het zijn voornamelijk oost Europeanen die je hier ziet en vreemde talen hoort spreken. Wel valt ons op dat er heel veel Fransen zijn, ook in Trogir en Split.

Ston

Na Bosnië zijn we eerst het schiereiland Peljesac opgereden om naar Ston te gaan. Een klein plaatsje dat haar eigen “Chinese muur” heeft met het kleine vissersdorp Mali Ston 5 km verder aan de kust. Ston is destijds door de republiek(stadstaat) Dubrovnik gekocht van een Slavische vorst en wilde dit beschermen voor Venetië. Een teken van, kijk uit, want met ons valt niet te spotten! Bij Ston waren nl ook belangrijke zoutpannen. Hier is het schiereiland op zijn smalst dus vandaar het bouwwerk de muur met destijds 40 uitkijktorens waarvan er nu nog 20 over zijn. Een en ander is ook door een aardbeving in 1996 verwoest maar men is weer druk aan het restaureren. Je kunt er over lopen tegen betaling.

Het vissersdorp Mali Ston.

De muur van Mali Ston naar Ston.

Slano

Daarna was het maar een klein stukje naar Slano, dit is een klein plaatsje dat mooi beschut in een baai ligt. Koos en Ria, vrienden van ons, zitten hier in een appartement , zij zijn hier al een aantal keren geweest. Het is hier allemaal zeer kleinschalig en geen massatoerisme meer. Slano heeft een paar zeer kleine minicampings. We hadden er al bij 2 gekeken en vonden die helemaal niets, vol en in en op elkaar.

Op zoek naar een camping in de baai van Slano.

Toch een camping gevonden.

Toen naar de andere kant van de baai en zowaar een vrijwel lege camping, ongelooflijk dat ze op de 2 campings aan de andere kant zo willen staan. Even ge-sms’t naar Koos en Ria waar we waren en gisteravond zijn zij bij ons op de camping geweest, vanavond gaan we samen uit eten. Dit doen we in Nederland ook regelmatig met elkaar, dan eens hier en dan eens daar en we proberen zo van alles uit. Marinus liep al een heel tijd lang met het haar ver over zijn oren, hij had voordat we weg gingen al naar de kapper gemoeten. Nu vanochtend met de fiets even naar Slano op zoek naar een kapper, niks te vinden natuurlijk. Toen het enigste “ grote hotelcomplex” in en ja hoor een keurige kapper. Voor maar 30 Kuna geknipt, nog geen € 4, niet te geloven. Er was niemand dus hij kon ook nog eens zo gaan zitten. Het meisje vertelde wel dat het op het ogenblik erg stil is en dat het vorig jaar om deze tijd al druk was. Volgens Koos en Ria stonden er toen op deze camping ook veel meer mensen. Achter ons, een plateau hoger, staat nog een camper en even verder nog 2 tentjes en voor ons dan 1 caravan. En ze hebben nog gratis wifi ook, wel boven bij het huis, je mag dan op hun privé terras komen zitten , een geweldig adres. Morgen richting Dubrovnik.

Het kleine plaatsje Slano.

Trogir

2011

Primosten

Dinsdagmorgen weer uit Krka vertrokken en weer via Sibenik, nou dat hebben we weer geweten, we misten ergens een afslag. Men wil je maar naar de snelweg toe brengen en wij wilden de kustweg rijden. Truus gaf toen aan dat het wel mogelijk was, zijn we dwars door een oude wijk gegaan, met zeer smalle weggetjes, aan beide kanten nauwelijks 10 cm ruimte. Echt kromme tenen werk, ik was blij dat we er uit waren, je moet verder, keren en terug gaat niet. Sibenik heeft dus geen goede naam bij ons. We kwamen toen op de kust weg, die erg mooi is, ten zuiden van Sibenik en we zijn maar een klein stukje zuidelijker gegaan naar Primosten.

Camping Adriatic

Het strand bij de camping.

Even voor Primosten is camping Adriatic zodat het voor mij weer net te fietsen is, handje in de rug erbij. Primosten is een oude vissersplaats, weer op een landtong in zee, het is een populaire plaats dus weer een hoog Marken Volendam gehalte. Het heeft een jachthaven, de grote nieuwe jachthaven is een baai verder, en er zijn heel veel trendy koffiebars, ijssalons en pizzeria´s . Gisteravond zijn we er even naar toe gefietst en vandaag weer en hebben er lekker gegeten. De camping is redelijk, hij is ongeveer half vol, dus je hebt niet het idee van een overvol kippenhok. We konden zelfs nog aan het water staan maar daar stond je in de volle zon. Het is al behoorlijk warm dus zijn we op een paar terrassen hoger gaan staan onder de bomen, we kijken toch zo op zee en het strand. Voor ons staan hier en daar wat kleinere tenten. Het terrein is erg ongelijk, het gedeelte iets hoger, waar wij staan, heeft mooie rechte stukken met zelfs een eigen kraan en afvoer voor vuil water en dus toch een mooi uitzicht.

Primosten ligt op een schiereilandje in zee.

Trogir

Donderdagmorgen weer vertrokken uit Primosten en om 11 uur stonden we alweer op de volgende camping bij Seget Donji. Dit ligt praktisch tegen Trogir aan, een kleine camping die nog voor geen kwart vol staat , wat een verademing. We staan weer 1ste rang aan het wandel/fietspad dus erg gezellig en we hebben 2 tamarisken voor de schaduw. We kijken uit op Okrug Donji tegenover ons op het eiland Ciovo.

De camping aan het wandelpad bij Seget Donji.

Links Trogir, rechts Ciovo.

Vanmiddag al op de fiets naar Trogir geweest, dit heeft een prachtige oude binnenstad. De stad ligt eigenlijk ook op een eiland voor de kust, je gaat een brug over, daarna kun je weer een brug over naar het eiland Ciovo. Ciovo was vroeger een eiland voor de melaatsen. Trogir, ooit gesticht door de Grieken, heeft nog een volledig authentiek middeleeuws centrum, dit staat op de lijst van werelderfgoed van Unesco.

De Romaanse kathedraal.

De oude binnenstad.

Het is behoorlijk druk, er lopen diverse gidsen met groepen, maar toch gezellig, ook omdat het niet te groot is. Ben naar boven geweest in het fort op het eiland en dan kun de stad(ook het gedeelte op het vaste land) overzien. Dat vind ik altijd heel prettig als je het begin en eind van een stad kunt zien. De stad heeft prachtige gebouwen uit de Venetiaanse tijd en overal wapenschilden, mooie stadspoorten en aan de zee kant een mooie promenade met palmen waar de veerboten en taxibootjes aankomen. Je kunt ook praktisch vanaf de camping met een bootje naar de stad. Vanmorgen dus weer even naar de stad gefietst, wat een drukte. Naast de brug naar de oude stad is een grote gezellige groente en bloemenmarkt met nog heel veel andere waren. Deze keer de kathedraal bezocht met mooi beeldhouwwerk bij de ingang van beroemde Dalmatische steenhouwers. Ondanks de drukte toch een prettige `stad`, het oude centrum is eigenlijk een dorp, als je de kleine straatjes achteraf inloopt ben je de drukte zo weer kwijt. De Japannertjes lopen even de kathedraal in, de stadsloggia en de toegangspoort bij de haven, met de mooie brede boulevard met palmen en dan denk ik snel de bus weer in.

Het gezellige plein bij de kathedraal met de Venetiaanse loggia.

Split

2011

Vandaag, zaterdag met de boot naar Split geweest, vanaf de kade op Ciovo gaat een boot naar het centrum van Split. Een tochtje van een uur, via een stop in Slatine op Ciovo, en daarna stap je uit tegenover het oude centrum. Maar voordat het zover was hadden wel al een hele consternatie achter de rug. De eerste vrouw die aan boord wilde gaan viel tussen wal en schip, een ruimte van nog geen halve meter, het waaide nogal de boot lag dus behoorlijk te slingeren en de loopplank gleed weg, denk ik. Ze gleed helemaal onderwater met haar hoofd naar beneden, ze grepen haar meteen beet en trokken haar op de wal. Een gat in haar hoofd en bloeden natuurlijk. Voordat dat allemaal verbonden was, een drijfnat hoofd, en toen ze met een auto ergens(?) naartoe gebracht was toen vertrokken we eindelijk. Een klein bootje, stampvol, een paar mensen stonden buiten achterop.

De kleine boot in Slatine.

Aankomst in Split bij de oude binnenstad.

Wat een deining, het water sloeg hier en daar naar binnen, nee normaal was het niet. Toen we in Slatine op Ciovo aankwamen moesten we overstappen in een grotere boot. Ik had een en ander van onze Italiaanse buren gehoord en die waren helemaal niet met het kleine bootje geweest, hoorde ik achteraf. Dus met wat vertraging kwamen we in Split aan. Deze oude binnenstad staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Ooit was dit het paleis van de Romeinse keizer Diocletianus, gebouwd als paleis voor zijn oude dag. Hij heeft er toen ook 8 jaar gewoond na zijn regeerperiode. Het heeft een oppervlak van 4 ha, na Diocletianus heeft niemand er meer gewoond en werd het door de mensen ingenomen, die er hun toevlucht zochten ter bescherming.

Smalle straatjes in de oude stad.

En overal is het druk.

Zo'n 17 eeuwen is het nu een woon en werkplek van zo’n 3000 mensen die nu nog binnen de muren wonen. Maar er is veel gesloopt en gebouwd zodat er van het oorspronkelijk paleis niet veel meer over is. Het heeft nog een mooie kathedraal(ooit het mausoleum van Diocletianus) en de catacomben zijn ook interessant om te bezoeken, hier waren vroeger de voorraad ruimtes van het paleis. Er zijn 4 toegangspoorten in de stadsmuur, binnenin is het een wirwar van kleine straatjes. Wij zaten op een klein pleintje binnen in de stad te lunchen toen bleek dat het terras van 3 verschillende restaurantjes was, samen gepropt op één klein pleintje. In een gedeelte van de catacomben en buiten langs de muur weer de gebruikelijke verkoop van van alles. Erg druk dus al met al, maar het ging perfekt zo met de boot, nog geen 100 m van een toegangspoort, een keer koffie gedronken, een keer gelunched en daarna nog een keer een milkshake gedronken en met de boot van 4 uur weer terug. Dit keer dus ook een beetje á la de Japannertjes maar het leek ons een goede optie. Anders had het een bus geworden en dan een stuk lopen naar de oude binnenstad en met de camper de stad in (2000.000 inwoners) vonden we ook geen goed idee. Inmiddels zijn we weer een stuk zuidelijker gereden even beneden Makarska we staan wel leuk op een kleine privé camping maar we hebben last van een stevige wind, jammer het is een leuk plekje dus rijden we morgen maar weer een stukje verder, de kustweg is hier prachtig.

Reconstructietekening van het paleis dat dus ooit vlak aan het water stond .

Nationaalpark Krka

2011

Zadar

De kleine havenpoort.

Zondagmorgen van onze minicamping vertrokken naar Zadar. Ondanks dat het zondag was, was het er gezellig druk. Er waren evengoed wel wat winkels open. De Romeinen zaten ooit in Zadar maar ook de Venetianen. De oude binnenstad ligt ook weer mooi op een landtong in zee. Het heeft nog oude stadspoorten, maar in de stad zelf zijn heel veel troosteloze beton complexen uit de sovjet tijd. Men probeert de stad op veel plekken te verfraaien. Er zijn leuke terrasjes op diverse pleinen, toen wij hier begin jaren 70 waren zag je dat helemaal niet. We zijn in de St. Simeonskerk geweest bij de beroemde sarcofaag met de overblijfselen van de heilige Simeon(mummie). De sarcofaag is van 250 kg goud en zilver en op zondag wordt de voorkant geopend voor het publiek. Prachtig ding maar ik vond dat ze hem wel eens mochten poetsen, en natuurlijk geen foto’s, stel je voor!!! Na Zadar zijn we een stuk verder gereden vlak voor Sibenik, nl Vodice. Hier hebben we een nacht op camping Imperial gestaan om de volgende dag Sibenik te bezoeken. De camping ligt niet onaardig ten zuiden van Vodice en bij het volgende plaatsje. Na het lopen in Zadar had ik echter geen puf meer om hier naar toe te fietsen of lopen. De volgende dag dus naar Sibenik. Nou we haken niet vaak af maar nu hebben we een tijdje in de rondte gereden en konden nergens de camper kwijt, ongelooflijk, vreselijk druk allemaal en de bekende parkeerplaatsen met een balk waar we niet onderdoor kunnen. Sibenik op zich is niet zo´n heel bijzondere plaats dus we hadden zoiets van, wegwezen hier, jammer het is niet anders.

De Venetiaanse hoofdpoort, ofwel landpoort van de stad.

Krka

Op naar het nationaalpark Krka met de watervallen niet ver van Sibenik. Een wat kleinere versie van de Plitvicemeren. De Krka is een vrij korte rivier die bij Sibenik in zee uit komt en een groot verval heeft. Je kunt op verschillende plekken het park in, parkeert de auto op een groot terrein(gratis) en dan word je met bussen naar beneden gebracht waar je een wandeling kunt maken van ongeveer een uur. Het park is pas open sinds 1985 , men heeft het gebied toen toegankelijk gemaakt. Je loopt over een plankier en wat ook aardig is aan het eind mag je hier onder aan de watervallen zwemmen wat bij Plitvice niet toegestaan is.

De rivier de Krka.

Een rivier met heel veel watervallen.

Daar zijn de wandelingen veel langer en dat is voor mij nog geen optie, dit kan ik net goed doen. Best wel een inspanning maar het lopen over het plankier gaat prima, af en toe naar een uitzichtpunt klauteren, maar aan het eind sta je toch beneden in een vallei en dan moet je wel weer de trappen omhoog, nou ja goede oefening zullen we maar zeggen. Zeker wel de moeite waard en ook omdat je grotendeels onder de bomen loopt, dus redelijk koel. ´s Middags dan wel even een uurtje plat. We zijn op een kleine privécamping(Camp Krka) in de buurt gaan staan, met wifi, geweldig toch. Goed gegeten in het kleine restaurant. Morgen rijden we dan weer terug naar Sibenik en gaan dan weer een stuk zuidelijker.