Thassos 2017

Hits: 8967

• Volgend: Thassos 2017 vervolg
• Voorafgaand: Kust van Thracië

2017

Stukje ten westen van de hoofdstad Limenas vonden we een overnachtings plaats, niet ideaal maar morgen kijken we verder N40.79185º E24.63816º. De volgende morgen weer naar Limenas gereden om de situatie aan de oostkant van de stad even te verkennen ivm sta mogelijkheden.

We zien daar geen mogelijkheden en gaan verder richting westen en vinden bij de haven en het strand van Skala Rachoniou een prachtige plek.N40.78138º E24.61319º op de kade is een waterkraan en er is stroom. Het is hier toeristisch maar kleinschalig, we zien veel auto's uit oost Europa. Ook hier zien we dat er veel veranderd/gebouwd is sinds we hier in 2008 waren.

Het strand bij Skala Rachoniou.

Thassos is net zo'n eiland als Samothraki, vreselijk groen en het water gutst de bergen af. Het is sinds de oudheid al bekend om zijn sneeuwwit marmer.Het is ook altijd een rijk eiland geweest niet alleen vanwege het witte marmer maar ook door de bodem schatten en niet te vergeten genoeg hout voorhanden voor de oorlogsvloot. Het eiland is in diverse handen geweest, net als Samothraki, als laatste kwamen in 1455 de Turken. Pas in 1914 werden ze bevrijd van de Turken.

Zondagmorgen rijden we de bergen in naar Rachoni. Daar is een kerkje met midden in het "allerheiligsten" van de kerk een bron, het water stroomt via een kanaaltje uit de kerk. 's Winters als er veel water is, staat het water in de kerk en komt het via de deur ook naar buiten. Natuurlijk is er een legende over de bron, een blinde Bulgaarse kreeg haar zicht weer terug door het heilige water. Zondag, dan denk je de kerk is open, niet dus, er is wel een communie feest ernaast in de taverne we zijn te laat denk ik.Dan gaan we maar lopend via de steile weg omhoog het dorp in en lopen er een rondje.

Skala Satiros, klein plaatsje met kleinschalig toerisme.

We kiezen voor  camping Deadalos bij Skala Satiros N40.73607º E24.55556º 's Middags fietsen we naar Skala Sotiras en dan naar Sotiras in de bergen. Het is slechts 4 km maar groot stuk steil de berg op, in zijn 1 en flinke ondersteuning en gas geven. Klein plaatsje waar je ziet dat de huizen toch opgeknapt worden voor vakantie woning en/of verhuur.

Maandag is de dag van de grote weekmarkt in Prinos, we gaan er op de fiets naar toe. Chaos bij het dorp op de doorgaande weg ivm de geparkeerde auto's. Toch is het grootste gedeelte plaatselijke bevolking maar er lopen ook veel toeristen. We fietsen verder naar Skala Prinou en kijken daar wat rond bij de veerboot die vanuit Kavala hier aankomt. Er liggen bij het strand diverse scheepswerfjes en we kijken even bij de camping hier, betere voorzieningen maar het spreekt ons niet echt aan. Na wat gegeten te hebben gaan we terug naar de camping voor de siësta.

Na 2 nachten vertrekken we weer van de camping en rijden we eerst stukje terug naar Prinos en gaan dan de bergen in naar Megalos Prinos,ofwel Kazaviti.De plaatsjes hebben soms verschillende namen, verwarrend .Het is een bergdorp dat nauwelijks aan de vuurzee in 2016 ontsnapte. Het is een dorp waar geen echt dorpsleven te zien is. Veel vervallen huizen maar ook die opgeknapt worden als vakantiewoning. We waren hier in 2008 ook toen stonden op het grote plein wat stoelen van een taverne, nu zijn er 2 grote tavernes met een groot terras.Vanuit de klokkentoren van de kerk zou je een mooi uitzicht in het dal hebben, kerk gesloten natuurlijk.

Het dorpsplein in Kazaviti(Megalos Prinos).

Daarna vinden we bij Skala Kallirachis weer een heerlijk plekje aan de boulevard naast het strand. N40.71032º E24.53394º Buitenlandse toeristen zien we hier niet, we hebben wat wind en wat schaduw van een palmboom en de oleanders en een douche naast ons, we vinden het weer een prima plekje. De volgende morgen naar het moeder dorp Kallirachi dat stukje landinwaarts ligt tegen een bijzonder kegelvormige berg. De bergen aan deze kant van het eiland zijn slechts 600 a 800 m hoog, aan de oostkant van het eiland gaat dit tot 1200 m.

Kallirachi is een dorp waar je nog het Griekse leven ziet en geen toeristen, oude winkeltjes, die natuurlijk ook dreigen te verdwijnen. We maken een wandeling door het dorp, ook hier opgeknapte huizen, maar ook veel vervallen. Even bij de kerk met klokketoren gekeken, ook gesloten. Je kunt een wandeling naar de top maken waar nog een kapel staat. Ooit was het dorp hoger gelegen, maar in deze omgeving is heel veel hout voor de scheepvaart/marine gekapt.

We gaan weer naar de kust en dan bij Skala Marion weer landinwaarts naar het moederdorp Maries. Halverwege ligt het klooster Panagouda(M.Stravonikita), we hobbelen toch maar 1 km de berg op ondanks dat we er al geweest zijn. Er hangt kleding om "netjes" het klooster te betreden. Ik heb wel een jurkje met knielegging aan en Marinus 3/4 broek maar we doen het maar. Het oude kerkje van het klooster dicht natuurlijk. Maar als we de geleende kleding net uitgedaan hebben komen er een man en vrouw boodschappen brengen voor de enigste monnik die hier woont. De monnik zegt dan dat de kerk open gaat, ik vraag of we zo gekleed mee mogen, ja prima. We lopen mee en de vrouw gebaart dat we de sleutel straks bij de monnik weer moeten afgeven en weg zijn ze.

Daar staan we dan helemaal alleen in het prachtig beschilderde kerkje maar het is vreselijk donker. Geen idee waar de verlichting aan kan, dan toch maar met de flits wat foto's genomen het is niet anders. Dat was dus weer even een moment van op de juiste plek op de juiste tijd. Waarom die vrouw nu de kerk voor ons open maakte(ze kreeg de sleutel van de monnik)want de monnik was wel goed ter been, bijzonder.

  Set 1/2  

We rijden verder naar Maries, hier zie je overal de bijenkasten staan en het hele dal staat vol met olijfbomen. In het dorp wordt dus ook olijfolie en honing verkocht. Wij kopen potje honing bij een bejaard(?) echtpaar. Ook zien we in het dorp diverse koelvaten staan voor de geitenmelk? Hier 3 km verder kun je naar een waterval en klein meertje, maar dit is een onverharde weg de bergen in. Dat gaan we dus niet doen en lopen is geen optie het is bloedheet, gauw weer terug naar de kust. Skala Marion is een klein toeristisch dorp met een paar leuke strandjes , het ligt mooi, het is hier nog kleinschalig. We vinden helaas geen staplaats meer, misschien was dit wel voor het dorp mogelijk .

Ook als we verder rijden naar Tripiti waar we ooit ook mooi gestaan hebben lukt het ook niet. Er is heel veel gebouwd, ook bij Limenaria het zelfde verhaal dus wordt het camping Pefkari, tussen Limenaria en Potos. N40.61614º E24.60033º De camping heeft een klein gedeelte aan het strand, met zeezicht, hier staan voor 90% Duitsers met een zeer hoog "ons kent ons" gehalte.

• Volgend: Thassos 2017 vervolg
• Voorafgaand: Kust van Thracië