Batalha

 

2012

Van Nazaré zijn we over de over de N242 naar Batalha gereden. Bij Martinganca, als je rechts af slaat naar Batalha, is meteen aan de rechterkant een openbaar toilet waar je zo voor kunt parkeren. Even de watertank gevuld en het toilet geleegd. De 3 kerken, Batalha, Fatima en Tomar, van west naar oost, liggen bijna op een lijn. Vanmiddag hadden we dus het kerkpad, eerst het klooster(met kerk) van Batalha.

Batalha

Bij de kerk is een grote parkeerplaats met een CP met voorzieningen. Net als in Lissabon het Jeronimos met ook hier een mooie kloosterhof in de manuele stijl. In Lissabon is alles van wit steen, hier is alles van gele stenen en ziet het er zeer verweerd uit. Er is ook een gedeelte in het verlengde van de kerk dat nooit voltooid is. De pilaren steken als stompen omhoog, de onvoltooide kapel is ook nooit met de kerk verbonden. De kerk is niet zo mooi als die in Lissabon maar de kloosterhof is ook weer erg mooi. Op het plein bij de kerk is een café met wifi dus kunnen we mooi weer even een stukje plaatsen op reisavontuur.

 

 

 

 

 

Fatima

Van Batalha is het maar een klein stukje naar de bedevaartplaats Fatima. Batalha hadden we destijds wel bezocht maar Fatima niet , dus was dat nu aan de beurt. Op 13 mei 1917 verscheen hier Maria aan 3 herderskinderen, en daarna nog een aantal keer op de 13e van de maand. Daarom zijn 13 mei en 13 oktober hier belangrijke dagen. Op de plek staat een kleine kapel met overkapping waar diensten gehouden worden. De kerk is klein en van een Nederlandse architect. Het plein eromheen is heel erg groot en een kopie van het Sint Pieterplein. Alles ziet er (ook binnen) vrij nieuw uit en heeft weinig sfeer. Nu was het al achter in de middag en speelde het weer ook niet echt mee. Maar dat zal onze beleving wel zijn, voor gelovigen ligt dat ietsje anders denk ik. De voorzieningen er omheen zijn prima, nog nooit zoveel openbare toiletten gezien. Op de diverse parkeerplaatsen mag je overnachten dus we blijven hier nu staan.

 

 

 

 

 

Tomar

De volgende dag naar Tomar, niet zo ver van Fatima, bekend vanwege zijn burcht(klooster) het Convento do Cristo met het beroemde venster van Tomar. Ook dit staat op de Unesco werelderfgoed lijst. Van oorsprong is het een burcht van de Tempeliers, een rond gebouw is het heiligdom van de Tempeliers , 8 hoge zuilen met bogen ertussen die de koepel dragen. De charola(ik lees ook rotunda), een groot gedeelte is denk ik gerestaureerd en ziet er heel mooi uit. Maar er zijn ook stukken waar de beschildering ontbreekt maar het is een fascinerende ruimte, erg mooi. Er is in de loop der eeuwen veel aan bij gebouwd , zo heeft Manuel I , die van de manuele stijl, er het schip van de kerk achter gebouwd en hier bevindt zich het venster van Tomar, dit is het plaatje waar de stad van bekend is. Een vrij klein raam maar de weelderige versiering erom heen is typerend voor deze stijl. Het venster wordt gedragen door een baardige zeeman, daarboven groeien 2 stammen van kurkeiken. Verder natuurlijk de dikke touwen en alles wat met de zee te maken heeft zit erop en eraan. Alleen op foto's ziet het er prachtig uit maar in het echt heeft het heel veel gele mos(?)wat er op groeit. Ook hier weer een kleine kloosterhof maar deze keer heel anders, nu met de blauwe azulejos. Rond de burcht was het een rommeltje en was men alles opnieuw aan het bestraten dus kon je er nauwelijks parkeren, overal werd gewerkt. Even op zoek naar een plekje om koffie te drinken, hier vlak bij is nog een groot aquaduct dat de tempeliers destijds van water voorzag. Dus daar naar toe gereden en ook even boven op het aquaduct gelopen.

Convento do Cristo,klooster en burcht van de Tempeliers.
 

Conimbriga

De stad Tomar hebben we overgeslagen, daarna zijn we naar Conimbriga gereden een opgraving gebied even onder Coimbra. Oorspronkelijk was dit een belangrijke Romeinse nederzetting (uit de eerste eeuw n.Chr.)op de weg van Porto naar Lissabon. Het was de rijkste en aanzienlijkste Romeinse nederzetting in Portugal. In de 5e eeuw maakten de Sueben(? Ik ken ze niet) de plaats nagenoeg met de grond gelijk. De bevolking vluchtte naar wat nu Coimbra is. Het opgraving gebied stelt niet zo heel veel voor, het zijn vooral de mozaïeken van een villa die het de moeite waard maken er een kijkje te nemen. Op de parkeerplaats(geen voorzieningen) overnachten we met nog een paar campers.