Albanese rivièra

Hits: 8721

 

2012

Vanmorgen de Llogarapas gereden, wat een mazzel dat het zulk helder weer is. Albanië heeft heel wat bergen de hoogste is zelfs over de 2700. Deze pas is slechts ruim 1000 m hoog, maar de uitzichten zijn prachtig een hele mooie route. Op internet diverse verhalen gelezen, smal moeilijk te rijden etc. Maar ook berichten van prima weg. Nou dat vonden wij ook, in Griekenland op de eilanden hebben we heel wat smallere en slechtere wegen gehad. In 1 dorpje waar het inderdaad een stukje smal was, werd het nu met een stoplicht geregeld.

Dit zuidelijkste gedeelte kust is de mooiste kust van Albanië en wordt ook wel de Albanese rivièra genoemd. Mooie stranden, baaien met kleinschalige toerisme. Zeker nu, misschien in het hoogseizoen dat het hier ook vol is. Maar voor we de pas overgingen hadden we op een plekje waar we goed konden parkeren even koffie gezet. 2 keer bezoek gehad, de auto reed voorbij, keerde en stapte uit, man en vrouw. Het gesprek begon met : very nice, hij bedoelde de camper! Toen ik vroeg of hij Engels sprak, nee maar wel Italiaans. Het waren Albanese toeristen uit Tirana en zaten in een hotel in Himare. Albanezen zijn erg open en vragen je van alles, zo kwam meteen de vraag hoeveel zo'n camper wel niet kostte. Ze hebben even binnen gekeken en vonden het allemaal prachtig. We werden vriendelijk bedankt en ze gingen weer verder. Loopt er even later een man voor bij met een paar geiten en gaat het erf op aan de overkant, hij komt weer terug zonder de geiten en komt naar ons toe, spreekt ook weer Italiaans, hij had jaren illegaal in Italië gewerkt maar had nu Italiaanse papieren, zoon en dochter woonden er nu nog. Het complex met boomgaarden was gezamenlijk van een grote familie, ieder had een aantal vierkante meters. Vertelt ook over de slechte tijd tijdens het communisme. Nodigt ons uit om wat te komen drinken in zijn huis ,vreselijk vriendelijk maar wij wilden verder, eerst de pas maar over.

 

 

 

 

 

 

Jale

Ik had gelezen dat je na de pas bij Jale goed naar beneden kon dus daar bij het strand een plekje gezocht. N 40.11942 E 19.70208 We liepen uiteraard wat rond om te kijken waar we konden staan. Toen een van de restauranthouders ons aansprak en wij vroegen waar "mogen" we staan zei hij: waar u maar wilt. Plekje uitgezocht en eerst maar even zwemmen. Na het zwemmen bij het restaurant achter ons gegeten, ook hier in het Italiaans besteld. Ik bestelde soep dat was er niet zei de jongen maar ik heb het gezien zei ik dat er iemand met een bord soep liep, hij ging vragen en ja hoor er was vissoep. Marinus een bord spaghetti en ik een geroosterde vis daarna.

 

 

 

 

 

Dit gebied vlak bij Vlorë was in het begin van de jaren 90 berucht door de boten met vluchtelingen naar Brindisi, dat hier op nog geen 75 km vandaan ligt. Er is dus heel veel contact met Italië hier(en de maffia).'s Middags zien we ineens dat er een pizzaoven gesloopt wordt die naast de weg stond en bij het restaurant behoorde waar we gegeten hadden.

Het ding wordt op een vrachtwagen gehesen en 100 m verder langs de weg gezet(gedumpt) Iedereen van het restaurant stond er bij, ik vroeg waarom is dat, het is toch een goede oven. Mocht niet, gevaarlijk zo vlak langs de weg(?)broodnijd(?) geen vergunning of men moest betalen begreep ik.'s Avonds komen er een man en vrouw van een restaurant waar we naast staan(maar dat dicht is) ons meloen en druiven brengen. Vaak wordt ons ook gevraagd of we naar Griekenland gaan, als ik dan vertel dat we een giro Albania(rondje Albanië) maken zijn ze verrast. Heel leuk dat we zo toch nog een beetje kunnen praten in het Italiaans.

Himarë

De volgende dag naar Himarë hier vlak bij, hier is een camping met wasmachine. De camping is echter klein en we kunnen er nauwelijks meer bij staan dus we rijden een stuk terug naar Livadh aan de andere kant van de baai, naar een andere camping mooier gelegen. Er zijn hier 2 campings de 1ste is Kane, net nieuw en ook met wasmachine. De 2e is Livadh maar die is al gesloten. Als we net alles hebben geïnstalleerd is er ineens geen stroom meer. We wandelen wat langs het strand en als er om 3 uur 's middags nog geen stroom is pakken we in en gaan weer terug naar Himarë naar de camping aan het eind van de brede boulevard N 40.09656 E 19.75369. Daar is wel stroom aan de ander kant van de berg. We staan belabberd maar het is maar voor 1 nacht, en de wasmachine doet het. Ik kan mijn haar even wassen onder de douche(koud), allemaal heel primitief. Maar de camping heeft wel wifi, het is toch ongelooflijk.

Himarë is voor een groot gedeelte Grieks, we horen overal Grieks praten. Het is het bekendste dorp aan de rivièra, en vergelijkbaar met een middelgroot Grieks dorp op een eiland. Dus hier is alles nog kleinschalig. Het weer is inmiddels aan het veranderen, het waait heel erg en bij de Llogarapas zien we donkere wolken. Dan hebben we het gister vreselijk getroffen met het weer dat het zo mooi helder was, en vandaag ook de was weer schoon en droog. Erg prettig allemaal, morgen gaan we richting Sarandë .Na een hele nacht regen was het even de vraag komen we goed weg uit de boomgaard. Nou dat ging maar net aan, wat een blubbertroep. Marinus was blij dat we op de boulevard stonden. We zijn toen naar Queparo gereden een plaatsje een paar kilometer verderop. In Queparo zit een warme bakker(ook van het internet) tegenover de bakker gaat de weg naar beneden naar het strand. Hier was een goede parkeerplaats en hier zijn we maar blijven staan om de buien af te wachten. Het waaide heel erg en bij dit soort weersomstandigheden vallen er altijd veel stenen van de berg op de weg. We hebben maar wat zitten lezen en er valt altijd wel wat te zien zo aan zee. We hadden gisteravond al op internet gezien dat het de hele dag slecht zou zijn, het is echter niet koud. Om half 4 zijn we gaan rijden toen knapte het op en was het droog. Verstandig dat we het afgewacht hebben, ongelooflijk wat er hier en daar op de weg lag. De route is ook heel mooi dus vonden we het ook jammer om dit in de regen te rijden, afzien van het gevaar van vallende stenen. In een baai zagen we een verlaten militaire basis waar men vroeger een duikboot in de berg naar binnen kon laten verdwijnen.