Pompeï

  • Afdrukken


2007

Voordat we naar Pompeï gaan, bezoeken we een paar leuke badplaatsen even ten zuiden van Rome: S.Felice Circeo, Sperlonga, Gaeta. Iets zuidelijker volgen dan Napels en de Amalfi kust, deze laatste 2 hebben we dus overgeslagen. De eerste vanwege de drukte en grote criminaliteit en de Amalfi kust konden we niet rijden omdat onze camper te groot is. Dit is dus ook verboden, jammer maar het is niet anders. De kustweg ten zuiden van Rome is een mooie weg en je krijgt hier iets meer "ruimte gevoel". In het noorden van Italië is werkelijk alles volgebouwd langs de kust of er is een resort. Hier begint het wat minder te worden.

Een gezellig pleintje in S.Felice Circeo.

Van de 3 plaatsjes is Sperlonga het mooiste. Het oude authentieke gedeelte ligt boven op een rots en is een wit dorp. Het doet heel erg Grieks aan. Grote stukken van Italië behoorden vroeger tot Griekenland, het Magna Graecia. We zijn dus een behoorlijk stuk voor Napels gestopt en hebben bij een Lido overnacht. Men was daar druk aan het werk(allemaal oost Europeanen) om de boel klaar te maken voor het seizoen. Na dus wat communicatiestoornis over wat we nu precies wilden mochten we daar staan en ging 's avonds de poort op slot. Dat gaf wel een prettig gevoel. De volgende dag over de snelweg met een boog om Napels heen,misschien ten onrechte maar we kunnen ook niet alles gaan zien.

Pompeï

Vroeg in de middag komen we in Pompeï aan en kiezen voor camping Spartacus, recht tegen over de ingang van de opgravingen. Camping met de mogelijkheid tot internetten en dat is weer handig. We dachten dan vroeg om 9 uur een van de eersten te zijn. Vergeet het maar, bussen vol worden er al uit geladen, maar het gaat allemaal redelijk snel en eenmaal binnen heb je niet meer zo''n last van de druk en gemakkelijk een wat rustiger gebied kiezen om te bekijken. Documenteer je van te voren en lees je wat in. Zelf had ik net het boek van Bertus Aafjes, Dag van gramschap van Pompeï gelezen. Dit geeft een prachtig beeld van het leven destijds. Je loopt dus door de drukke winkelstraten Waar het nu ook gewoon vreselijk druk is met oa veel schoolkinderen. Je ziet de oude karrensporen nog in de bestrating uitgesleten. Er zijn bakkerijen met grote zwarte molens waar het meel gemalen werd. Er is echter heel veranderd sinds de tijd dat Aafjes hier was, heel veel mooie dingen zijn verdwenen, en er is heel veel gesloten. Het Meanderhuis waar destijds al het zilver is gevonden is alleen een paar uur in het weekend open. Van het Lupanar(het bordeel) zie je maar een klein gedeelte. Het is echt voor het massa toerisme ingesteld. Maar zeker de moeite waard. Ook mooi is het badhuis met bv de nissen waar je je kleding neer kon leggen. De stad had 2 theaters, een klein en een groot en dan nog het amfitheater.

Pompeï met op de achtergrond de Vesuvius, wel heel erg dicht bij!.

De fresco's vallen over het algemeen wat tegen, behalve die van de villa dei Mistery. Dit is wat buiten het gebied en dus een stukje lopen, zeker doen, echt de moeite waard. En ook nog als voordeel dat het in dit gedeelte lang zo druk niet is. De bewegwijzering laat veel te wensen over dus je van te voren oriënteren en bv een loopschema maken is erg handig. Wij hebben er tot 4 uur in de middag rond gelopen en waren toen een beetje op, het begon al behoorlijk warm te worden. Plekken om even op een terrasje te zitten en iets te drinken of eten zijn er nauwelijks dus zorg dat je zelf wat bij je hebt. Er is een centraal punt waar dit kan en hier zijn ook toiletten, maar terrasjes kennen ze niet in Pompeï.

Vesuvius

De volgende dag was het bewolkt, dus het was even de vraag gaan we wel of niet naar de Vesuvius? We besloten om wel te gaan. De Vesuvius is een kleine vulkaan, van 1277 hoog, ietsje ten noordwesten van Pompeï. In het jaar 79 na Chr. vond er een vreselijke uitbarsting plaats die heel Pompeï en Hercolaneum, verwoestte. Pompeï werd bedolven onder hete as en Herculaneum meer onder vulkanische modder, zodat dit iets mooier bewaard is gebleven. De tocht naar boven is behoorlijk steil en de camper had er best wel moeite mee. Bij de parkeerplaats is het nog 20 minuten lopen naar de kraterrand. Gelukkig is het boven niet helemaal dicht, zodat we ook nog iets konden zien met af en toe wat zon. Echt spectaculair is het niet, misschien als het wel helder is en je de druk bevolkte baai beneden ziet. De laatste uitbarsting was in 1944. Het is niet de vraag of er iets gebeurt maar wanneer het gebeurt en of men dan al die mensen op tijd weg krijgt? We gaan weer verder richting zuiden. We zitten nog steeds in Campanië, de groentetuin van Italië en dat is vooral te zien aan de vele groentestalletjes langs de weg. en de vele citrusbomen, vooral citroenen, sommige zijn megagroot.